ΙΣΤΟΡΙΚΟ

 *ΓΡΑΜΜΑ Π. ΕΥΣΕΒΙΟΥ

 * ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ

 * ΓΡΑΜΜΑ ΣΟΥΗΔΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ  

 * ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

 

 

 

 

   

   Γράμμα τοῦ πατρός Εὐσεβίου:     

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΒΙΤΤΗ ΣΕ ΦΗΜΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ   ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΤΟ RÄTTVIK.  

Μέ πολλή θλίψη πληροφοροῦμαι ἐδῶ καί χρόνια, ὃτι  ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναβίας διαδίδεται, μέχρι και σήμερα ἀκόμη, μέ πολλή ἒμφαση, ὃτι φεύγοντας τό 1980 από τήν Σουηδία δέν ἂφησα τό Ἡσυχαστήριό μου στήν Ἱερά Μητρόπολη, στήν ὁποία διακόνησα ἐπί σειράν ἐτῶν, ἀλλά, ὃπως τονίζεται, τό ἂφησα στούς  Προτεστάντες!  

  Δέν μοῦ εἶναι καθόλου εὐχάριστο νά ἒρχωμαι σέ ἀντιπαράθεση μέ τίς Ἐκκλησιαστικές μας  Ἀρχές, πρός τίς ὁποῖες αἰσθάνομαι βαθύτατο σεβασμό. Γιά τόν λόγο αὐτό ἂφηνα νά λησμονηθῆ  ἡ ἀστήρικτη αὐτή φήμη μέ τόν χρόνο. Ἐπειδή ὃμως καί μέχρι σήμερα, ἀπό ὃ,τι πληροφοροῦμαι, διαδίδεται, μέ πολύ ἀρνητικά χρώματα μάλιστα, ἡ  πληροφορία αὐτή, καί ἐπειδή  ἀσφαλῶς σκανδαλίζονται κάποιες ψυχές, ἀναγκάζομαι νά ἀναφερθῶ μέ πολλή μου λύπη στά πράγματα,  ὃπως αὐτά ἒγιναν. Ὃ,τι θά ἀναφέρω δέν ἀποτελεῖ ἀπολογία, ἀλλά κατάθεση τοῦ γεγονότος  βάσει τῆς ἀληθείας, χωρίς προσθῆκες ἢ ἀλλοίωση τῆς πραγματικότητος.    

 Οἱ πνευματικοί μου Πατέρες στό Ἃγιον Ὂρος μοῦ ὑπέδειξαν τότε νά ἀφήσω τήν Σουηδία, στήν ὁποία εἶχα μείνει περίπου εἲκοσι χρόνια (μαζί μέ τήν παραμονή μου ἐπί μικρά διαστήματα καί σέ κάποιες ἂλλες εὐρωπαϊκές χῶρες). Καί αὐτό, γιά πνευματικούς λόγους καθαρά προσωπικούς μου. Ὃσο κι ἂν μοῦ ἦταν δύσκολη ἡ ἀπόφαση νά ἀφήσω τόν τόπο ὃπου ἒζησα τόσα χρόνια, καί μάλιστα τούς ἀγαπητούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μου, ὢφειλα νά ὑπακούσω στίς ὑποδείξεις τῶν ἁγίων Πατέρων.  Καί αὐτό, παρά τίς δυσκολίες πού θά ἀντιμετώπιζα μέ  τήν μετεγκατάστασή μου καί παρά τήν φανερή δυσαρέσκεια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς τῆς Σουηδίας (τήν  ὁποία ἐξακολουθῶ νά σέβωμαι εἰλικρινῶς) γιά τήν ἀπόφασή μου αὐτή. Τό μεμονωμένο οἲκημα πού ἀγόρασα καί χρησιμοποίησα ὡς ἐρημητήριό μου βρίσκεται ἒξω ἀπό κατοικημένη περιοχή, σέ κάποια γωνιά ἑνός δάσους τῆς πόλεως Rättvik,  πολύ βορειότερα ἀπό τήν Στοκχόλμη, τήν πρωτεύουσα τῆς χώρας. Ἀρκετό χρόνο πρίν ἀπό τήν ἀναχώρησή μου, ἐπειδή πρακτικῶς δέν εἶχα τήν εὐχέρεια γιά μετάβασή μου στήν πρωτεύουσα, ἐπικοινώνησα τηλεφωνικῶς μέ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη καί τοῦ ἀνέφερα ὃτι θά ἢθελα νά ἀφήσω τό ἐρημητήριό μου στήν Ἱερά Μητρόπολη, ἀφοῦ μάλιστα δέν ἧταν ἁπλῶς μιά κατοικία μέ μερικά δωμάτια ἀλλά εἶχε μέσα του καί διαμορφωμένο ὀρθόδοξο Παρεκκλήσιο. Μέ πολλή μου λύπη ἡ ἁπάντηση πού δόθηκε ἦταν  ἀπολύττως ἀρνητική:    (Δέν μπορῶ νά δεχθῶ τήν προσφορά σου αὐτή καί νά φροντίζω καί γιά τόν χῶρο αὐτό, γιατί καί πολύ μακριά ἀπό τό κέντρο εἶναι καί μοῦ λείπει τό ἀναγκαῖο προσωπικό γιά τήν ἐπιμέλειά του. Περιμένω κάποιον Διάκονο ἀπό εὐρωπαϊκή χώρα, ὁ ὁποῖος θά μποροῦσε ἲσως νά ἀναλἀβη τή φροντίδα τοῦ οἰκήματος αὐτοῦ). Ἡ πληροφορία ὃμως αὐτή ἦταν ἐντελῶς ἀόριστη (ἐξ  ὃσων γνωρίζω μάλιστα, ὁ Διάκονος τελικά δέν ἦλθε). Στό μεταξύ ἒπρεπε νά τακτοποιηθῆ  τό ζήτημα τοῦ Ἐρημητηρίου, γιά τούς ἑξῆς λόγους:  

α.   Ἂν παρέμενε ἐγκαταλελειμμένο τό οἲκημα στό δάσος, θά γινόταν ὁπωσδήποτε ἀντικείμενο λεηλασίας καί καταστροφῆς ἀπό κακοποιούς ἀνθρώπους, πού δέν λείπουν δυστυχῶς καί ἀπό τήν Σουηδία. Ἢδη ἒχει γίνει μία ἀπόπειρα, ἂν πληροφορήθηκα σωστά.  

β.   Τό οἲκημα αύτό δέν τό εἶχα ἐξαγοράσει ἀκόμη πλήρως. Ὢφειλα ἀκόμη περίπου τά δύο τρίτα τῆς ἀξίας του. Μέχρι τότε πλήρωνα στήν Τράπεζα τήν μηνιαία δόση γιά τήν ἐξώφληση τοῦ δανείου πού εἶχα κάνει, ἀπό τόν μισθό πού μοῦ ἒδινε τό κράτος (γιά ὑπηρεσίες σέ διάφορα κρατικά ἱδρύματα, στίς ὁποῖες διώριζε ἀποφοίτους Πανεπιστημίου). Ἑπομένως, ἦταν ἀδύνατον νά πληρώσω ὃλο τό ὑπόλοιπο χρέος χωρίς νά παραμείνω κάποια χρόνια ἀκόμη. Στήν Σουηδία ὃμως ὑπῆρχε ἡ ἑξῆς δυνατότητα, πού ἀσφαλῶς ἰσχύει ἀκόμη: Μπορεῖ κάποιος νά πωλήση ἓνα ἀκίνητο (ἀκόμη καί ἂν χρωστᾶ κάποιο ποσό γιά τήν ὁριστική ἀπόκτησή του)  σέ ἂλλον, ὁ ὁποῖος θά ἢθελε νά τό ἀγοράση ἀναλαμβάνοντας τό χρέος στήν Τράπεζα. Ὁ ἀγοραστής πληρώνει ἐπίπλέον τό ποσό πού ὀφείλει ὁ προηγούμενος ἰδιοκτήτης, δηλαδή ἀγοράζει τό ἀκἰνητο μαζί μέ τό χρέος πού τό βαραίνει.  

γ. Δέν ἢθελα μέ κανέναν τρόπο νά πωλήσω τό Ἐρημητήριό μου στόν ὁποιονδήποτε, διότι ὑπῆρχε τό Παρεκκλήσιο μέσα σ’ αὐτό. Μετά τήν ἂρνηση λοιπόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως νά ἀναλάβη τό Ἑρημητήριο, σκέφθηκα μήπως τό Ἳδρυμα στό ὁποῖο ἐργαζόμουν (πού εἶχε δείξει σεβασμό γιά τό Ἑρημητήριό μου ), ἐνδιαφερόταν γιά τά δωμάτια, τά ὁποῖα ὡς χῶρος φιλοξενίας θά μποροῦσαν νά φανοῦν χρήσιμα, μέ τή συμφωνία ὃμως νά μήν γίνη καμμιά πρόσβαση στό Παρεκκλήσιο, μέ κανένα τρόπο.Ἒτσι θά ἢμουν βέβαιος, ὃτι ὁ χῶρος ἐκεῖνος  δέν θά καταστρεφόταν καί ὃτι τό Παρεκκλήσιο θά παρέμενε ἂθικτο μέχρις ὃτου βρεθῆ κάποια πρόσφορη λύση. Πρότεινα λοιπόν στόἻδρυμα νά τοῦ προσφέρω χωρίς πληρωμή τό Ἑρημητήριό μου, μέ τήν ὑποχρέωση νά ἀναλάβη τήν ἀποπληρωμή τοῦ χρέους του . Τό Ἳδρυμα δέν δεχόταν νά γίνη δωρεά, καί ἒτσι ἀναγκάστηκα νά τό πωλήσω  σ’ αύτό άντί μιᾶς κορώνας (στήν Ἑλλάδα θά λέγαμε, ἀντί μιᾶς δραχμῆς), πράγμα δεκτό ἀπό τόν νόμο, χωρίς καμμιά ἂλλη ἀπαίτηση ἐκ μέρους μου. Ἡ συμφωνία ἒγινε, και τό Ἳδρυμα τήρησε πιστά τόν ὃρο σχετικά μέ τό Παρεκκλήσιο.  

 Αυτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἱστορία τοῦ τότε Ἑρημητηρίου μου. Δέν ἒχω κανέναν λόγο νά παραποιήσω τήν ἀλήθεια,  ἂλλωστε ὑπάρχει καί Θεός δικαιοκρίτης. Καί ἐγώ πού σημειώνω τά παραπάνω, περιμένω σύντομα νά βρεθῶ μπροστά στό κριτήριό Του γιά νά κριθῶ.  

 Μέ τήν  εὐκαιρία τοῦ παρόντος, ὀφείλω νά σημειώσω, εὑρισκόμενος ἢδη στήν Ἑλλάδα, ὃτι μέ πρωτοβουλία κάποιων πιστῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ἱδρύθηκε στήν Σουηδία μιά Ὀρθόδοξη Ἀδελφότητα μέ τήν ὀνομασία «Ὁ ἃγιος Νικόλαος». Κάποια πρόσωπα μέ πληροφόρησαν γιά τήν σύστασή της γιά νά μοῦ προκαλέσουν εὐχάριστη ἐκπληξη. Προσωπικά εἶχα πλήρη ἂγνοια τοῦ γεγονότος. Δέν ἐρωτήθηκα προηγουμένως, ἂν θά ἒπρεπε νά προχωρήσουν στήν ἳδρυσή της, ἂλλωστε δέν εἶχαν καμμιά ὑποχρέωση νά ζητήσουν τήν γνώμη μου.  

 Μέ πληροφόρησαν ὃτι σκοπός τῆς ἱδρύσεως τῆς  Ἀδελφότητος ἦταν ὁ ἀγώνας γιά νά μένουν πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἡ ἐν Χριστῷ πνευματική καί κοινωνική δραστηριότητα, πάντοτε μέσα στούς κόλπους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὣστε νά μήν ἀφομοιωθοῦν ἀπό τό ἀρνητικό κοινωνικό περιβάλλον. Ἑπίσης μέ δικά τους ἒξοδα καί οἰκονομίες φρόντισαν νά ἀγοράσουν τό Ἐρημητήριό μου ἀπό τό ἳδρυμα, ὁπότε αὐτό γύρισε πάλι σέ ὀρθόδοξα χέρια.   

 Δυστυχῶς ὃμως, ποτέ δέν τούς δόθηκε ἂδεια νά  κάνουν κάποια θεία Λειτουργία στόν χῶρο ἐκεῖνο. Καί διερωτᾶται κανείς: ”Γιατί; Εἲχαν γίνει τόσες θεῖες Λειτουργίες ἐκεῖ. Γιατί ὂχι καί τώρα; Αὐτό τό ἐρωτηματικό βασανίζει πολλές ψυχές ἀπό ὃ,τι κατά καιρούς μαθαίνω, καί μένω κατάπληκτος…Ποτέ ὃμως δέν εἶναι ἀργά: Εἶναι δυνατόν, μέ λίγη καλή διάθεση, νά πάψη νά ὑπάρχη αὐτή ἡ δυσάρεστη κατάσταση. Τό εὒχομαι ὁλόψυχα γιά τόν ἐκεῖ ἐκκλησιαστικό χῶρο, πρός καταισχύνην τοῦ Πονηροῦ, πού θέλει πάντοτε τό κακό τῆς Ἐκκλησίας.  Εὒχομαι ταπεινά καί στήν τοπική Ἐκκλησία τῆς Σουηδίας τήν ἀρραγῆ ἑνότητα ἐν «ἑνί πνεύματι καί μιᾶ καρδίᾳ» ὃλων, πρός δόξαν τῆς κεφαλῆς τῆς ὃλης Ἐκκλησίας, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν Θεῷ Πατρί καί Παναγίῳ Πνεύματι. Ἀμήν.                                   

  Ἱερομόναχος  Εὐσέβιος Βίττης                                                                                                               

 Θεσσαλονίκη 19 06 2009  

 ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ  

 Τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Νικολάου στό Rättvik τῆς Σουηδίας εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἒργο τοῦ Ἱερομονάχου  π. Εὐσεβίου Βίττη. Εἶχε ἀποσυρθεῖ σ’ αὐτό ἀρχές τοῦ ἒτους 1973, μέ σκοπό νά ἀφιερωθεῖ στήν προσευχή, στήν περισυλλογή καί στήν συγγραφή.  Ὃ π. Εὐσέβιος ἐργάστηκε χειρωνακτικά στό χριστιανικό Ἳδρυμα” Berget” τοῦ  Rättvik τόσο γιά τήν ἐξασφάλιση τῶν πρός τό ζῆν, ὃσο καί γιά τήν ἀγορά τοῦ οἰκήματος, τό ὁποῖο ἀποτέλεσε τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο. Τόν ἐπάνω ὂροφο τόν διαμόρφωσε μέ τά ἲδια του τά χέρια σ΄ἒνα πανέμορφο ἐκκλησάκι, ἀφιερωμένο στόν Ἃγιο Νικόλαο. Ὃ π. Ευσέβιος τηροῦσε τό τυπικό τοῦ Ἁγίου Ὂρους, καί ὃπως πολύ σωστά ἀναφέρεται στό Δελτίον τῆς Μητροπόλεως Σουηδίας καί Πάσης Σκανδιναβίας (τεῦχος 27, Σεπτέβριος  1979) , ἀποτελοῦσε αὐτό ἐπί σειρά ἐτῶν  ”τήν ἀκοίμητον λυχνίαν τῆς Μητροπόλεως Σουηδίας καί τό ψυχικόν θεραπευτήριον τῶν πιστῶν”. Οἱ ἐπισκέπτες τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου εὓρισκαν σ’αυτό ἀνάπαυση ψυχῆς, παρηγορία καί τόν δρόμο τῆς σωτηρίας.
Ὃταν ὁ  π. Εὐσέβιος, κατόπιν προτροπῆς τοῦ Πνευματικοῦ του ἀποφάσισε νά ἐπιστρέψει στήν Ἑλλἀδα, προσφέρθηκε νά χαρίσει τό Ἱ. Ἡσυχαστήριο στήν Ἱερά Μητρόπολη Σουηδίας. Ἒπειτα ἀπό ἂρνηση τοῦ Μητροπολίτη νά τό ἀποδεχθεῖ, θεώρησε τόν ἑαυτό του ὑποχρεωμένο νά τό παραχωρήσει στό Ἳδρυμα, τό ὁποῖο εἶχε δείξει μεγάλο σεβασμό στό χῶρο.  Ἂς σημειωθεῖ  πώς τό Ἱ. Ἡσυχαστήριο βρίσκεται ἀπομονωμένο μέσα στό δάσος, μακριά ἀπό κατοικημένη περιοχή καί ὁ κίνδυνος βανδαλισμοῦ εἶναι μεγάλος.Τότε συντροφιά Ἑλλήνων  ἀπό τἠν Στοκχόλμη ἀποφάσισε αὐθόρμητα νά τό ἀγοράσει ἀπό τό σουηδικό Ἳδρυμα μέ δικά της χρήματα καί νά ἀναλάβει τήν φροντίδα του. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ἐπανῆλθε τό Ἱ. Ἡσυχαστήριο σέ χέρια Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.Τήν ἀρχική έκείνη συντροφιά ἒχει πλαισιώσει κατά τήν διάρκεια τῶν ἑτῶν πού μεσολάβησαν μέχρι σήμερα περί τίς διακόσιες οἰκογένειες ἀπό τήν Σουηδία, τήν Ἑλλάδα καί τήν Κύπρο, καί ὃλοι αὐτοί συναποτελοῦν τήν ἀναγνωρισμένη ἀπό τήν σουηδική Πολιτεία μή κερδοσκοπική Ἀδελφότητα ”Ἃγιος Νικόλαος” μέ ἒδρα τήν Στοκχόλμη. Ὁποιοσδήποτε ὀρθόδοξος χριστιανός, ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος, μπορεῖ νά γίνει μέλος τῆς Ἀδελφότητας καταβάλλοντας τήν καταστατικῶς καθορισμένη ἐτήσια συνδρομή τῶν 30 (τριάντα)  ευρώ.
Ἡ καταβολή τῆς συνδρομῆς γίνεται στούς ἑξῆς λογαριασμούς:

ΣΟΥΗΔΙΑ….. PG…..555 49-0.
ΕΛΛΑΔΑ……. Ἐθνική Τράπεζα, ἀριθμ. λογ|μοῦ……745 315 88  106     
                                                                                          

       Τό τέμπλο τοῦ Ἁγίου Νικολάου.            

 

                                                                               Τό περιοδικό τῆς Ἀδελφότητας

Μέ ἒκπληξη ἀνακαλύψαμε σέ κάποια ἱστοσελίδα, τό παρακάτω κείμενο γραμμένο ἀπό ἓνα Σουηδό φοιτητή Θεολογίας.
Μετάφραση ἀπό τά Σουηδικά.

Εἲχαμε ἀκούσει πώς κάπου μέσα στό δάσος τοῦ Rättvik ὑπάρχει ἓνα σπίτι, πού εἶχε μετατραπεῖ ἀπό ἓναν Ἓλληνα Ἱερομόναχο σέ ὀρθόδοξο παρεκκλήσι καί πού τώρα εἶναι ἐγκατελελειμμένο.
Μετά ἀπό κάποιες ἒρευνες πού κάναμε, πληροφορηθήκαμε πώς ἀπό κάποιο Ἳδρυμα Berget μπορούσαμε νά δανεισθοῦμε κλειδί γιά τό σπίτι αὐτό. Στό Ἳδρυμα πληροφορηθήκαμε λίγα πράγματα γιά τόν ”περίεργο” αὐτόν Ἱερομόναχο, τόν Εὐσέβιο Βίττη, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐργασθεῖ  μερικά χρόνια στό ἳδρυμα καί μετά ἀγόρασε αὐτό τό σπίτι γιά ἓνα συμβολικό ποσό. Ἐκεῖ  δημιούργησε τό ἐρημητήριό του, ὃπου ἀποσύρθηκε γιά νά προσεύχεται καί νά συγγράφει, καί ὃπου ἐργαζόμενος νά διαμορφώνει τόν χῶρο στόν ἐπάνω ὂροφο σέ παρεκκλήσι. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1980 τόν προέτρεψε ὁ πνευματικός του νά ἐπιστρέψει στήν Ἑλλάδα.  Ἁπό τότε ἐπισκέφθηκε μία φορά τή  Σουηδία καί τό ἀγαπημένο του σπίτι. Τότε ἦταν πού εἶχε πεῖ στούς συνεργάτες του στό Berget:” Ἃν ποτέ δεῖτε στό δάσος μιά καρδιά  ματωμένη, αὐτή θά εἶναι ἡ δική μου”.
Αὐτή ἡ θαυμαστή ἱστορία μᾶς ἒκανε νά ἐνδιαφερθοῦμε ἀκόμη περισσότερρο. Ὃταν πήραμε τό κλειδί, μᾶς δόθηκε μιά ἀόριστη περιγραφή: Προχωρήστε πρός τήν κατεύθυνση Östbjörka, στό σημεῖο πού στρίβει ὁ δρόμος ἀριστερά, τό σπίτι βρίσκεται  κάπου δεξιά στό δάσος.
-Πόσο βαθειά εἶναι στό δάσος; Ρώτησα. Ἑκατό μέτρα, ἲσως καί περισσότερο, εἲπαν, ἀλλά ὁ δρόμος δέν εἶναι καθαρισμένος ἀπό τά χιόνια.  Ξεκινήσαμε περνώντας πολλές στροφές ἀριστερά καί πολύ δάσος δεξιά. Παρ’ ὃλα αὐτά νιώσαμε πώς εἲχαμε φτάσει πολύ κοντά.  Ἀφοῦ περιπλανηθήκαμε περίπου ἓνα χιλιόμετρο μέσα στά χιόνια, ἀρχίσαμε νά ἀπογοητευόμαστε. Τότε ἀκριβῶς διακρίναμε μέσα στό δάσοςτοῦ Dalarna μιά ξύλινη πινακίδα μέ ἑλληνική ἐπιγραφή. 

 Η πινακίδα πού χάραξε ὁ π. Εὐσέβιος.

Ἀντιληφθήκαμε τότε πώς βρισκόμασταν στόν σωστό δρόμο. Μετά ἀπό ἑκατό περίπου μέτρα διακρίναμε ἓνα σπίτι ντυμένο μέ πλάκες ἀμιάντου, πού κάθε ἂλλο παρά μέ ὀρθόδοξο παρεκκλήσι ἒμοιαζε. Τό κλειδί ταίριαζε καί ἐμείς μπαίναμε στή ζωή ἑνός Ἱερομονάχου.

 Στόν ἰσόγειο χῶρο ὑπῆρχε κουζίνα, σαλόνι καί χῶρος βιβλιοθήκης μέ πολλά βιβλία, διάφορα ἀντικείμενα καί εἰκόνες. Τό ἓνα ἀπό τά βιβλία μέ τίτλο Herre, Lär oss Bedja!* (Κύριε, μάθε μας νά προσευχόμαστε), ἐκδ. Asak, τό εἶχε συγγράψει ὁ π. Ευσέβιος ἐκεί. (Ὃπως μᾶς διαβεβαίωσε ἡ ἀδελφή Ingrid, ὑπεύθυνη τῆς βιβλιοθήκης τοῦ Ἱδρύματος Berget, τό βιβλίο ἒχει ἐξαντληθεῖ στό μεταξύ, ὁπότε δέν μπορεῖ  κανείς  νά τό προμηθευτεῖ.)

  Στόν ἐπάνω ὂροφο τοῦ σπιτιοῦ βρισκόταν τό παρεκκλήσι, ἀπερίγραπτα ὂμορφο ὀρθόδοξο παρεκκλήσι! Μέ χρυσό** καί εἰκόνες καί ἀπόλυτη ἡσυχία. Στόν τοῖχο, μέσα στό Ἱερό, κρεμόταν ἡ ἱερατική στολή του μέ μία ἀπαιτητική ἀναμονή. Αἰσθανθήκαμε ὃλοι ἓνα βαθύ σεβασμό μπρός σ’ αὐτήν τήν ἁγιότητα, τήν ἐξωτερική ἁπλότητα καί τό ἐσωτερικό μεγαλεῖο. Αἰσθανθήκαμε πώς εἰχαμε τό προνόμιο, νά ἐπισκεφθοῦμε ἓναν ἀληθινά ἱερό χῶρο.

 

*Ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου στά Ἑλληνικά  εἶναι ”Ἀναβάσεις”, ἐκδ. Ἒλαφος.

**Παρατηρήσεις τῆς μεταφράστριας:

Ὁ χῶρος δέν διαθέτει χρυσό! Φέρει ἁπλῆ ξύλινη ἐπένδυση, ἒργο τοῦ π. Ε.  Ὁ ἐπισκέπτης, πού δίνει τήν περιγραφή, νομίζει πώς τό κίτρινο χρῶμα στό φόντο τῶν εικόνων εἲναι χρυσό.

Τό παρακάτω γράμμα εἶχε σταλεῖ τό ἕτος 1996 στά πνευματικά του παιδιά ἀλλά καί σέ ὄσους ἀπό διάφορα μέρη τοῦ ἔγραφαν γιά τά προβλήματά τους. Φαίνεται καθαρά ἡ πληθώρα τῶν ἐπιστολῶν πού τόν κατέκλυζαν, ἀλλά καί ἡ βαθειά συμμετοχή του στόν ἀνθρώπινο πόνο.Ἔνας ἀληθινός ποιμένας πού ἔπασχε κυριολεκτικά γιά τό ποίμνιό του!

Κελλί Ὁσίων Σάββα τοῦ Ἠγιασμένου καί Ματρώνης τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει.  Κρυονέρι Φαιᾶς Πέτρας 6 Δεκεμβρίου 1996

 Ἀγαπητοί μου

  Κάθε φορά πού παίρνω τό ταχυδρομεῖο μου νιώθω νά μέ βαραίνουν δυσάρεστα συναισθήματα ὡς πρός τόν ἑαυτό μου. Κάθε γράμμα πού δέχομαι, καί πόνος. Καί κάθε πόνος, βαθύς, ἀπροσμέτρητος, μοναδικός, ἀπρόσιτος. Μόνον αὐτός, πού πονάει, ζῆ τό μέγεθος του καί τή δριμύτητα πού συγκλονίζει ὅλη τήν ὕπαρξή του.  Κάθε γράμμα πού φτάνει ὥς ἐμένα εἶναι καί μιά κραυγή ἀγωνίας καί ἕνα S.O.S., μιά ἐπίκληση ἀγωνιώδης στόν Οὐρανό γιά συμπαράσταση. Πιστέψτε με πώς γίνεται κυριολεκτικά κομμάτια ἡ καρδιά πού δέχεται  τά ἀπεγνωσμένα αὐτά μηνύματα καθώς νιώθει ταυτόχρονα τήν ἀπροσμέτρητη ἀδυναμία της γιά μιά σωστή καί ἄμεση ἐκ μέρους της συμπαράσταση. Καί νά εἶναι μόνον αὐτό! Εἶναι τόσο πολύ τό πλῆθος – ἑκατοντάδες κυριολεκτικά – αὐτές οἱ γραπτές ἐκκλήσεις, πού πραγματικά φτάνει στά ὄρια τῆς ἀπογνώσεως αὐτός πού τά δέχεται βλέποντας πώς ἀδυνατεῖ νά ἀπαντήση. Πόσο ὅμως θά ἤθελε νά μποροῦσε ὄχι μόνο νά μποροῦσε νά συμμετάσχη ὁλόψυχα στόν κάθε προσωπικό πόνο κάθε ψυχῆς πού τοῦ γράφει, ἀλλά καί νά γίνει ὅλος πυρωμένη προσευχή πρός τό Κύριο ζητώντας μιά καταρχήν ἀνακούφιση καί μιά λύση ἔπειτα τῆς ὁδύνηςτῆς κάθε ψυχῆς πού κλαίει καί θρηνεί μέ καταματωμένη τήν καρδιά, περιπλανώμενη ὄχι σπάνια στή χώρα τῆς ἀπογνώσεως καί στήν ἔρημο τῆς ἀνελπιστίας… Πόσο θά ἤθελε νά μποροῦσε νά χαράξη δυό γραμμές παραμυθίας πού νά ἀνακουφίζουν τίς ὀλοφυρόμενες ἀδελφές ψυχές!… Ὅμως μέ πολλή θλίψη διαπιστώνει τήν ἀνεπάρκειά του. Καί τίποτε ἄλλο νά μήν ἔκανε παρά ἀπό τό πρωί μέχρι τό βράδυ νά ἔγραφε γράμματα, δέν θά ἐπαρκοῦσε ὁ χρόνος του γι’ αὐτό. Μιά κατάσταση ὑγείας κλονισμένης ἤδη καί μιά σοβαρώτατη ἐπιβάρυνση μέ πάντοτε ἐπείγοντα καί χρονοβόρα ἐξαντλητικά καθήκοντα τόν ἔχουν δέσμιό τους καί δέν τοῦ ἐπιτρέπουν νά χαράξη καί δυό  ἔστω, γραμμές. Ἀλλά καί σέ ποιόν πρῶτον νά ἀπαντήση χωρίς νά ἀδικήση τούς ἄλλους; Ὅλοι εἶναι πρῶτοι και ὅλοι δικαιοῦνται νά προτιμηθοῦν ὡς πρῶτοι στήν ὅποια ἀπάντηση. Ἔτσι τά γράμματα σωρεύωνται τό ἔνα ἐπάνω στό ἄλλο καί περιμένουν σιωπηλά τήν ἀπάντηση σ’αὐτά πού δέν φαίνεται νά πραγματοποιῆται, γιατί πάντα ἡ πολυπόθητη ἄνεση χρόνου δέν φαίνεται νά προβάλλη στό ὀρίζοντα.  

  Ζητῶ ἀπό ὅλους σας καί τόν καθένα σας χωριστά ταπεινά συγγνώμη γιά τήνἀδυναμία μου ἀνταποκρίσεως στήντιμή πού μοῦ κάνετε γράφοντάς μου, μή παίρνοντας ὅμως καμμιά ἀπάντηση. Παρακαλῶ νά θελήσετε νά πιστέψετε πώς κρύβει  πολλήν ὀδύνη ἡ διαπίστωση πού κάνω κάθε φορά: ”θέλω ἀλλά δέν μπορῶ! ” Καί μιά πού δέν μπορῶ, τί ἄλλο πρέπει νά κάνω ἀπό τό νά παρακαλῶ τόν Κύριο νά ἀπαντᾶ Αὐτός μέ τόν τρόπο πού ἡ σοφή του ἀγάπη ξέρει στίς πονεμένες ψυχές σας ἐκπληρώνοντας τά ἐπίμονα διάπυρα αἰτήματά σας; Μόνο Αὐτός μπορεῖ νά παρηγορήση σωστά καί ἐπαρκῶς τίς καρδιές μας, νά ἀνορθώνη τό φρόνημα μας, νά ἀνανεώνη τήν πίστη μας καί νά ἐξαγιάζη διά τοῦ πόνου τίς ψυχές πού παρά ταῦτα ἐλπίζουν σ’ Αὐτόν.

  Ἄν ὁ Κύριος μοῦ δώση τή δυνατότητα νά ἀπαντήσω παρά ταῦτα σέ ὄσα γράμματα περισσότερο ἐπείγοντα ἀπό κάποια ἄλλα-βεβαιότατα θά πάρουν ἀπάντηση.  Ἄν  ὅμως παρά ταῦτα δέν ὑπάρξη αὐτή ἡ δυνατότητα, παρακαλῶ νά πιστέψετε πώς αὐτό δέν θά ὁφείλεται σέ ἀμέλεια, ὀλιγωρία ἤ ἀδιαφορία. Ὁπωσδήποτε τά αἰτήματά σας ἀπευθύνονται στόν Κύριο, πράγμα πού εἶναι καί τό ζητούμενο πάντοτε. Μακάρι νά εἰσακούη ὁ Κύριος τίς ἱκεσίες τῆς ἀμαρτωλότητός μου!   Πλησιάζουν ἥδη καί  πάλι οἱ ἅγιες ἡμέρες τῶν μεγάλων ἑορτῶν μέ προεξάρχουσα τήν γιορτή τῶν Χριστουγέννων. Μέ ὅλη μου τήν καρδιά εὔχομαι σέ ὅλους σας νά εἶναι εὐλογημένες ἀπό κάθε ἄποψη οἱ ἡμέρες αὐτές, πλούσιες σέ χάρη καί ἐκπλήρωση κάθε ποθητοῦ ἐν Κυρίω, μέ ἐπάξια ὑποδοχή τοῦ ἐρχομένου ἀπό τόν Οὐρανό. Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει σχετικά πῶς νά τόν  δεχτοῦμε. Πολύ χαρακτηριστικά λέει μέσω τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου της: ”ἱδοῦ εἰς τά ἴδια παραγίνεται Χριστός΄  οἰκειωθῶμεν ἐν χάριτι δι’ ἀρετῶν ἐνθέων αὐτῶ πιστοί΄  καί τοῦτον δεξώμεθα καί ψυχή καί καρδία φωτιζόμενοι”.  Ἦρθε, λέει, ὁ Χριστός στό σπίτι του. Μακάρι νά γίνουμε δικοί του μέ ἀρετές μέσω τῆς χάριτός του ὡς πιστοί του ἀνταποκρινόμενοι σέ ὄ,τι αὐτός ἔκανε γιά ΄μᾶς. Καί ἄς τόν ὑποδεχτοῦμε μέ φωτισμένη τήν καρδιά καί ὅλη μας τήν ὕπαρξη. Ἕτσι τά φετεινά μας Χριστούγεννα θά γίνουν – πρέπει νά γίνουν! – ἀφορμή γιά νά μεταμορφωθοῦμε σέ ”τέκνα φωτός” καί  ”φωτί καθαρωτάτῳ ἑλλαμπόμενοι” νά φανοῦμε γνήσιοι ὑμνητές του ἔργῳ καί λόγῳ.

  Σᾶς χαιρετῶ                               

                                                                                Μέ πολλή ἀγάπη ἐν Κυρίω

                                                                                ἱερομ. Εὐσέβιος. κεχρ. μον.  

   

 

Annons